Lasy

[Los]

-Nie wiem czy chce tam iść- W końcu był tam jakiś czas temu. Po co miałby tam wracać? to było bez senesu.
-Ale pójdę, będę zawsze koło ciebie- znaczy nie zawsze zawsze ale w czasie podróży i może pobytu tam już tak. Nie chciał się ujawniać wszystkim.

[Silvia Sanguine]

- W razie czego pewnie będziesz mógł szybko stamtąd zniknąć. W końcu teraz też pojawiasz się, gdzie chcesz i kiedy chcesz? - Nie była co do tego pewna, ale tak to według niej wyglądało.
Uśmiechnęła się i zrobiła kilka kroków w tył. Choć nie spędziła tu sporo czasu to polubiła to miejsce. Może jeszcze kiedyś dane im będzie tu przyjść, posiedzieć, porozmawiać.
- Chodźmy zatem. - Spojrzała po raz ostatni w strumień wody i odwróciła się. Biegła dość szybko, lecz nie wątpiła, że duch wilka zgubi ją przez to.
Wróciła w miejsce, w którym po raz ostatni widziała Ika i resztę. Oczywiście nie było ich tutaj, ale nie potrzebowała nawet specjalnie wyostrzać zmysłów, aby odnaleźć właściwy trop. Odciski na ziemi, połamane gałązki, wszędzie były świeże ślady. Poza tym nietypowy zapach całej grupy wciąż unosił się w powietrzu. Ruszyła ponownie biegiem w obranym kierunku.

[Los]

Wilk przytaknął ci łbem. Lekko przeszedł obok ciebie.
-Ano mogę tak- W końcu po tych słowach właśnie znikł. Mogłaś jednak czuć jego obecność.






Wraz z Ikiem staliście już na skraju lasu. Sam Ik wskazał na zamek jako kierunek, w którym ruszacie dalej. Szedł spokojnie ale pewnie siebie. Widać było, że te treny nie są mu obce. Szedł pewnie w stronę zamku.

[Silvia Sanguine]

Dotarła na skraj lasu, gdzie zaprowadziły ją ślady. Stamtąd dostrzegła jaszczura i resztę. Obejrzała się za siebie. Nie widziała Sylvana, ale czuła jego obecność.
Spojrzała na zamek. Wyglądał zdecydowanie inaczej niż go zapamiętała. Widać było, że ktoś go odnowił, choć tym kimś pewnie jest ten lord, czyli żmij. Ruszyła teraz wolniej. Jeszcze nie doganiała grupy, choć była w ich polu widzenia, jak i oni.

[Lucas Blackburn]

Trzymając na rękach kitajca szedłem za Ikiem, zatrzymałem się na chwilę przed wyjściem z lasu. Przyglądałem się temu wielkiemu zamczysku, no potężne było zastanowiłem się chwilkę ale czemu nie? Podchodząc bliżej postanowiłem użyć wyczucia nadnaturalnego lepiej wiedzieć w co się pakujemy niż iść w ciemno. Ik był jaszczurką i do tego czuł się jak u siebie a my to tylko szare myszki buszujące w zbożu. Poczułem lekkie zwątpienie czy na pewno jest to interes dla mnie i czy się w to pchać.

[Los]

Lucas
Mogłeś wyczuć, że , że zamek w oddali okryty jest czymś magicznym. Byłeś jednak za daleko by móc wyczuć to dokładnie.

Spojrzał na chłopaka , a potem pomachał wampirzycy, która zbliżała się do nich.
-Nie tak coś?- Zapytał widząc zwątpienie Lucasa. Sam nie nie czuł zwątpienia w młodym wilkołaku.

[Silvia Sanguine]

Wkrótce swym lekko przyspieszonym krokiem dogoniła grupę. Widziała jak blisko już jest zamek. Niby odwrót wciąż istniał, ale nie mogła sobie odmówić, żeby tam nie zajść. Choć co ją tam spotka? Nie była pewna. Sylvan jej to raczej odradzał co było niepokojące. Jednak musi przekonać się o pewnych sprawach na własne oczy.
Spojrzała kątem oka na Lucasa. Był wilkołakiem i wiedziała, że nie może mu ufać, jak i całej reszcie grupy. Jednak miała wrażenie, że w razie czego może pomogą sobie w imię wspólnego interesu. Choć wolała zbytnio na tym nie polegać, a jedynie na sobie.

[Lucas Blackburn]

Zastanawiałem się czy iść dalej, spojrzałem na kitajca. Uśmiechnąłem się szeroko do irbisa przytulając ją do siebie, była taka mięciutka i puszysta niczym misiu do tulenia.
Przeniosłem wzrok na Ik'a - A nie nic wszytko w porządku, tylko się zamyśliłem - powiedziałem wesołym głosem a gdy wampirzyca się do nas zbliżyła to i jej posłałem wesoły uśmiech. Poprawiłem kotka na rękach próbując się podrapać po skroni ale zamiast tego na początku się popukałem w to miejsce a dopiero później podrapałem. Miałem nadzieję, że Sylvia to dostrzeże i będzie wiedziała o co mi chodzi. Jak na razie gramy w jednej drużynie to dobrze aby wiedziała co wyczułem na tym etapie podróży.
- To jak idziemy? - zapytałem ochoczo rozglądając się po towarzystwie.

[Los]

Ik skinął tylko głową i ruszył w stronę drogi, która była już dobrze widoczna. Nie było widać aby sie czegokolwiek obawiał. Można powiedzieć, że miał całkiem dobry nastrój.