Rzeka

[Dariusz Wyrm]

Tak stanowczo powiedział za dużo. Mogła zauważyć jego niezadowolenie tymi nie pochlebnymi słowami. Zgniótł pudełko wraz z zawartością. Z cała pewnością zawartość zostało zniszczone i nie będzie nadawało się do użytku. Wyrzucił pudełko i pierścionek i wsiadł an konia.
-Wracamy- Rzucił i ruszył do zamku galopem a za nim Mgła również w tym samym tempie.

[Erin Wyrm]

Czy się tego spodziewała, z pewnością. Problem w tym, że dopiero jak się odezwała. Nawet nie zorientowała się, że wypowiada swoje myśli, nie póki nie otworzyła ust, a wtedy było już zbyt późno.
No i się porobiło. Krzyknęła gdy koń ruszył, wystraszyła się.
- Czekaj. - Mocniej zacisnęła dłonie i po chwili puściła wodze.
- Dariusz! - Jeśli się nie zatrzymał, podniosła nogę i zeskoczyła z konia. Nie zamierzała pozwolić mu na robienie z nią co mu się podoba.
Nabiła sobie masę siniaków, pełno otarć pojawiło się na jej ciele, rozcięła sobie policzek, rozwaliła kolano. Nieistotne. Nie chciała wracać. Podniosła się z ziemi i stała. Wiedziała, że nie ucieknie. Już wystarczająco sobie zaszkodziła, lepiej nie próbować uciekać.

[Dariusz Wyrm]

Nie zatrzymał się dopiero kiedy Mgła dogoniła go i nie widział na niej dziewczyny.
-Do domu- Rzucił do konia. Podjechał do kobiety.
-Ruszaj się skoro nie chcesz jechać- Dodał a Niezwyciężony kilka razy uderzył kopytem o ziemię. Dariusz nie zwracał uwagi an stan kobiety. Spoglądał na nią w ciszy ale w końcu wyciągnął do niej dłoń aby pomóc jej wsiąść na jego konia.

[Erin Wyrm]

Stała nadal. Patrzyła na niego ze łzami w oczach. Dopiero gdy do niej podszedł, widać było, że jakoś ją to poruszyło
- O co ci chodzi? Co to miało być? - Widząc jak podaje jej dłoń, cofnęła się nieświadomie.
- Ja... Przepraszam. To... Zaskoczyłeś mnie. Możemy jeszcze zostać? - Była skołowana, do tego bała się. Przetarła oczy ręką, nie chciała się tu rozpłakać.

[Dariusz Wyrm]

Stał tak z wyciągniętą dłonią. Milczał. Kiedy ta nie chwyciła go ten w końcu zabrał swoja dłoń.
-pięć minut- Rzucił tylko i ściągnął wodze i skręcił koniem. Odszedł kilka kroków i zszedł z konia. Nie patrzył się w stronę kobiety. Zabrał się za czyszczenia konia.

[Erin Wyrm]

Uśmiechnęła się nieznacznie. Cieszyła się, że zgodził się na jej prośbę.
Podeszła do niego i chwyciła go za dłoń, gdy się zatrzymał. Bała się go, ale chyba powinna coś zrobić.
- Dariusz... Nie krzycz, że bez "Panie", jeśli zamierzasz być moim narzeczonym... Po prostu nie rozumiem. - Przygryzła wargę i go puściła.
- Przepraszam, to było nieodpowiednie. - Wkurzyła go, pewnie już wydała na siebie wyrok. Próbowała jednak jakoś z tego wyjść, udobruchać go czy coś.

[Dariusz Wyrm]

Czując dotyk kobiety, Dariusz spojrzał na nią. Wysłuchał tego co miała mu do powiedzenia.
- Staram się być uprzejmy, zabrałem cie na przejażdżkę, postąpiłem tak jak wasza ludzka tradycja nakazuje a ty mnie obraziłaś w tak bezmyślny i bezczelny sposób- Mówił to ze spokojem ale i chłodem. W trakcie mówienia gładził konia po sierści.

[Erin Wyrm]

Miał rację. Pomijając fakt, że właściwe zabił Sylvana, a ją zamknął w zamku, to co do reszty musiała się z nim zgodzić. Ruda nigdy nie rozważała żadnego ślubu, nawet za bardzo w żadnym związku w życiu nie była, a tu nagle taki Dariusz wyskakuje jak Filip z konopi.
- Masz rację. Przepraszam. Ale... Wytłumacz mi proszę dlaczego? - Po chwili znów chwyciła go za dłoń i pociągnęła za sobą.
- Możemy usiąść? - Jeśli się zgodził, podeszła trochę bliżej do rzeki i usiadła na trawie. Wyglądało jakby chciała coś powiedzieć, uspokoiła się już i było to widać. Odezwała się jednak dopiero po chwili.
- Wiesz czym dla ludzi jest małżeństwo? To przypieczętowanie związku dwójki kochających się ludzi... Co prócz dwójki zgadza się u nas? Bo ty nawet do końca nie jesteś człowiekiem. Nie rozumiem twoich intencji, z resztą zabiłeś kogoś, kogo darzę uczuciem. - Urwała by wziąć oddech i na chwilę utkwila wzrok w płynącej wodzie.
- Ty kalkulujesz, nie działasz pod wpływem uczuć, ja robię inaczej, taka ludzka natura. Przepraszam za to co zrobiłam, to był impuls, nie miałam w planach cię obrażać. - Mógłby wreszcie zrozumieć, że ona nie jest w stanie odciąć się od swoich uczuć i nie reagować taką wściekłością na każdy jej błąd. Z resztą czy jeśli on aż tak się wkurza, to czy sam nie odczuwa jakiejś części z tego co ona?

[Dariusz Wyrm]

Westchnął i poszedł z nią. Usiadł i spoglądał na rzekę. Wrzucił do niej kamień kiedy kobieta mówiła.
-Nie dla ludzi ale chyba dla ciebie, w dziejach wiele małżeństw było dyktowane politykom, hierarchiom, rozsądkiem, przymusem czy statusem- Co kraj to obyczaj nie raz małżonkowie widzieli się po raz pierwszy przed ołtarzem. Zaś królewskie rody nie raz szły w mariaże aby utrzymać pokój czy zyskać coś.
-Emocje prowadzą do nierozsądnych decyzji, czego sama się przekonałaś, a w tym zachowaniem nie patrzysz na to czy komuś zaszkodzisz czy zrobisz krzywdę- Tak, była to aluzja to pożaru i tego co zrobiła małemu smoczkowi. Jeszcze nikogo nie zabiła ale przy takim zachowaniem to kwestia czasu kiedy z powodu swojego zachowania zgina niewinni.

[Erin Wyrm]

- Wiem o aranżowanych małżeństwach, tylko problem w tym, że kto by takie chciał? Z resztą co miałabym z tego malżeństwa? Mi zależy na uczuciu, wzajemnym szacunku i trosce. - Szanowała go, owszem, ale to nie o to chodziło. Uważała, że on zrozumie, był inteligentny i miał wiele czasu by poznać ludzkość.
Westchnęła. Tak wiedziała o co mu chodzi, ale przecież się zmieniła. Ta głupia kara wiele ją nauczyła i chodź wcale nie miała ochoty tego przyznawać, to była mu trochę wdzięczna za taki rodzaj kary.
- Wiem. Staram się nad sobą panować. Ale nie da się całkowicie usunąć emocji, a i takie decyzje podejmowane zupełnie bez nich ranią, niszczą i krzywdzą. Sztuka w tym, by umieć to wypośrodkować. - Podciągnęła kolana pod brodę i objęła je rękami. Ciężko rozmawiać o uczuciach z kimś, kto chce się ich jak najbardziej pozbyć.