Las

[Los]

W pakunku było pół bochenku chleba i kawałki mięsa, smakował dziczyzną. Mięso było całkiem nieźle przyprawione i to dzięki temu miało tak smakowity aromat. Nie było to wiele, ale na zaspokojenie głodu starczy.
W oddali można było usłyszeć pohukiwania sowy i wycie.

[Dariusz Wyrm]

Przekąsiłem wszystko i to dość szybko. Byłem wygłodniały ale to nadało się na zaspokojenie pierwszego głodu. Pełnia trwał ruszyłem w głąb lasu, chciałem gdzieś spędzić pełnie i aby potem mieć gdzie odpocząć. Wycia unikałem, nie chciałem się nadziać na nikogo z osady.

[Los]

Las w nocy wydawał się jeszcze potężniejszy. Księżyc, który od czasu do czasu wyłaniał się zza chmur rzucał swój blask na szkarłatne liście. Dodawało im to obecnie upiorności.
Pachniało tu sporo ziołami i roślinnością. Zdarzały się pagórki i wzniesienia.
Nigdzie jednak nie było zbyt dobrego miejsca, które by można nazwać chociażby w miarę bezpieczną kryjówką.

[Dariusz Wyrm]

Tam gdzie pachniało ziołami wytarzałem się. Dobrze zawsze pachnieć ziółkami. Następnie szedłem dalej, całą pełnie jak będzie trzeba spędzę na szukaniu. Byle z dala od innych.

[Los]

Sylvan szedł dalej, gdy nagle do jego uszu dobiegł znajomy pisk. Nietoperz zbliżał się bardzo szybko do wilkołaka. Zaś z przodu znów rozległo się wycie. Dźwięki zlewały się z odległym pohukiwaniem sowy i szumem drzew. Szkarłatne liście rzucały swój blask na ziemię, jakby skąpana była we krwi.

[Dariusz Wyrm]

Ani tu ani tu nie wyglądało to za ciekawie. Machnąłem lekko ogonem i skierowałem się w bok. Byłem zmęczony ale zmusiłem się do biegu. Nie chciałem natrafić ani an nietoperza a ni na wilkołaki. Walki też chciałbym uniknąć.

[Los]

W pewnym momencie Sylvan potknął się i runął jak długi. Za jego plecami rozległy się piski. Nietoperz był tuż nad nim. Jednak nie miał już głowy nietoperza, a żmii. Syczała na niego i gotowała się do ataku.

[Dariusz Wyrm]

Tak się kończy bieg na zmęczonego. Zmysły i wszystko staja się bardziej otępiałe. Podnosząc się, spojrzałem na tego nietoperza. Byłem bynajmniej nie wystraszony ale w szoku? Tak to można było nazwać.
-co do...- Warknąłem i widziałem, że to szykuje się do ataku. Czy ja dobrze widzę czy mam już halucynacje? Nie ważne. Byłem gotowy odeprzeć jego atak.

[Los]

Nietoperz leciał wprost na Sylvana. Gdy mieli się już zderzyć ze sobą to nietoperz niczym powietrze przeleciał przez wilkołaka i rozpłynął się we mgle.
Wycie było coraz bliże, a pohukiwanie sowy rozbrzmiewało w głowie Sylvana, jakby to nocne stworzenie siedziało mu na ramieniu. Wycie otaczało Sylvana z każdej strony, ciągle narastając.

[Dariusz Wyrm]

Nie wiem czy mi się to wydawało czy też nie. Było tego za dużo, za dużo bodźców, za bardzo zmęczony. Wyłączyłem się a kontrole i pałeczkę przejął umysł zwierzęcia, który w szale ruszył gdzieś przed siebie. Z warkotem przemierzałem las.