Karawana na północnym trakcie

[Garret Wine]

- Proszę! - Zawołałem raz jeszcze.
Nie wiedziałem czy zaraz nas obu nie dobiją, może wracali z miasta, może już słyszeli o ataku, a może będziemy mieć szczęście. Nigdy nie dłużyły mi się sekundy jak teraz. Słyszałem jak szepczą między sobą w niezrozumiałym dla mnie języku. Beng, Marime mulo.
W końcu jednak kilka osób opuściło broń.
- Zostaw go i odejdź, diabła nie wpuścimy. - Odezwał się mężczyzna, który trzymał różdżkę w górze.
- Pomożemy mu. - Powiedziała starsza kobieta stojąca za nim. Mówiła dość łamanym angielskim.
Nie wiedziałem co począć, zostawić go? Ale, nie miałem dużego wyboru. Położyłem Reno na ziemi. W razie czego zdążę do niego dobiec, taki ustalałem sobie w głowie plan. Zostawiłem go otulony w mój płaszcz i zacząłem iść do tyłu. Gdy uznali, że jestem dość daleko podeszli do niego. Jedna z młodszych kobieta przybiegła z jakąś torebką. Z daleka ciężko mi było ocenić co to. Śledziłem odgłos serca Reno. Podali mu coś na język, miałem nadzieję, że mu pomogą.

[Reno Coulter]

Mnie to w było jedno czy to będą jacyś obcy co co. Nie miałem jak oponować czy cokolwiek. Nie miałem nawet świadomości tego co się wyczynia. Miałem wrażenie, że czas się zatrzymał, a może własne pędził kiedy byłem w takim stanie. Nie rozmyślałem zbytnio nad tym.

[Garret Wine]

Wyczuwałem jak serce Reno stabilizuje się, powoli, ale systematycznie wraca do normalnej pracy, choć wciąż był daleki od dobrego stanu zdrowia. Jednak to co mu podali ci kupcy czy kim tam byli musiało pomóc i sprowadzić go ze ścieżki śmierci na powrót na ścieżkę życia. Tylko co teraz? Czekałem w oddaleniu na jakikolwiek znak. Wolałem narazie rozegrać to wedle ich zasad, chodziło mi głównie o dobro Reno.

[Reno Coulter]

Było mi jakoś tak trochę lepiej? Nie wiem ciężko było określić. Tym bardziej, że nadal nie byłem w stanie sie wybudzić. Leżałem zatem dalej na ziemie. Nie bodąc zdolnym do wykonania czegokolwiek.

[Garret Wine]

- Możesz podejść. - Usłyszałem niedługo. Zaraz więc byłem przy Reno, ale zachowywałem się ostrożnie. Chciałem wszystko pokojowo zakończyć.
- Będzie żył, musi teraz wypocząć, a jak się przebudzi daj mu to. - Starsza kobieta wręczyła mi mieszek z ziołami. Nie zastanawiając się wziąłem i podziękowałem. Jednak jak się spodziewałem to nie wszystko.
- Zapłata się należy. - Rzekł zaraz mężczyzna, który widać było, że różdżkę trzyma w gotowości.
Zacząłem szukać mieszku, ale mężczyzna znów się odezwał.
- Od diabła nie weźmiemy, daj nam coś chłopaka. - Co? Spojrzałem na Reno. Jak mogłem oddać im coś jego. Spojrzałem na mężczyznę. Przeszło mi przez myśl, że może by ich zabić, ale to była liczna grupa i nie wiadomo czy Reno by nie ucierpiał. Ech. Zacząłem więc przeszukiwać delikatnie Reno. Trwało to chwilę, ale nie wiedziałem co mógłbym im dać. Facet znów się odezwał.
- Daj nam jego pistolet. - Wskazał na kaburę i również ja na nią spojrzałem.
Odpiłem materiał i wraz z nim podałem mężczyźnie pistolet. Zawsze mogę kupić Reno drugi, a skoro im to wystarczy, niech tak będzie.
Podniosłem Reno z ziemie, wciąż był opatulony w mój płaszcz. Wpierw szedłem tyłem, a potem odwróciłem się i ruszyłem przed siebie. Teraz trzeba nam znaleźć jakieś schronienie.