Łąka Dwurożców

[Silvia Sanguine]

Posłusznie, aby nie zakłócić rytmu polowania ruszyła za wampirem i wykonywała jego polecenia. Fakt w hierarchii była przed nimi, ale w obecnej sytuacji nie było to na tyle istotne. To on tu był łowcą i miał znać się na swojej pracy jak i ona znała się na swojej. Jak narazie zachowywał się właściwie, więc nie negowała jego działań. Ukrywała się skrzętnie i posuwała powoli do przodu, a gdy Marcal zatrzymał się ona również znieruchomiała.
Czy złapał trop? Była ciekawa. Czekała jednak cierpliwie na jego reakcje, gotowa, albo ruszyć do przodu, albo się wycofać. Nie chciała jedynie zbyt długo czekać na akcje.

[Marcal Esterhazy]

Był cierpliwy. Ilość tropów go nie zdezorientowała, jak miewało to miejsce w przypadku młodych łowców. Układał w głowie listę, punktując tropy za świeżość, częstość, intensywność, rozmiar czy ewentualne prawdopodobieństwo zagrożenia. W końcu po pewnym czasie, a dla tych niecierpliwych nawet po długim czasie, jeden ze śladów zdobył wymaganą ilość punktów na liście Marcala i to za nim postanowił pójść. Było ich troje, powinni więc być w stanie poradzić sobie z ewentualnym niebezpieczeństwem. Odbił delikatnie na południe, nie chciał iść za zwierzyną, gonić ją przez godziny, a oflankować i szybkim atakiem zamknąć ten rozdział polowania. Ze śladów i doświadczenia obliczył, że właśnie południe pomoże im osiągnąć ten cel.

[Aron Karagonis]

Też poruszałem się po krokach moich towarzyszy, "fakt faktem bez różnicy jak się idzie gdy ktoś będzie chciał to i tak nas wytropi i przynajmniej zna podstawy a jeśli chodzi o zwierzynę to po prostu nas wywietrzy stoimy tak że cały nas trupi swąd leci w na zachód czyli tak jak się kierujemy, bez sensu ". Gdy się zatrzymał odwróciłem się i zacząłem się rozglądać przygotowany do podjęcia inicjatywy.

[Los]

Czułeś woń nie wiedziałeś jeszcze co to dokładnie. Ślady nie są duże, a z oddali dało się słyszeć dyskretne odgłosy. Byliście nie aż tak daleko swego potencjalnego celu. Na razie nie wyczuliście też żadnego większego zagrożenia.

[Silvia Sanguine]

Poruszała się ostrożnie dalej, skupiając swój wzrok raz na wampirze, a raz na otaczających ich drzewach. To nie było jej pierwsze polowanie czy wyjście do kniei. Znała już niektóre żyjące tu zwierzęta, na które lepiej nie polować, oby nie kierowali się na jedno z nich.
Nie komentowała jednak Marcala, niech to polowanie będzie jej testem dla niego. Jeśli sobie poradzi to niech się szykuje na więcej polowań w przeciwnym wypadku może wiele stracić.
Na Arona nie zważała bardziej niż powinna, musi o nim pomówić z Aldurem, który swoją drogą ostatnio gdzieś przepadł. Nie, żeby ją to martwiło, bo Aldur lubił tak znikać, jednak w obecnej sytuacji nie było to zbyt rozważne z jego strony.
Skupiając się dalej na polowaniu obserwowała ostrożnie otaczający ich teren oraz czekała na znak od łowcy.

[Marcal Esterhazy]

Marcal szedł dalej w wyznaczonym przez siebie kierunku, okrążając zwierzynę. Nie odczytał ze śladów co to za zwierzę, tak samo zapach nic mu nie mówił, odgłosy też były jakieś nieznane. Dlaczego więc właściwie poszedł za tym zwierzęciem? Miał przeczucie, że i tak by na nie trafili nie ważne co by zrobił. Podszedł jeszcze kilka kroków, wiedział że musieli już przeciąć drogę ofierze. Stanął więc i ręką dał znać, że robią zasadzkę. Nie byłoby głupie, gdyby ten przypominający dziecko wdrapał się na drzewo, na pewno jest najodpowiedniejszy do takich zadań specjalnych.

[Los]

Idąc tropem mogłeś w końcu z mieszaniny woni wyczuć w końcu ofiarę. Ślady tez stały się bardziej wyraźne. Była an pewno to sarna, albo tak mogło się też wydawać. Deszcz nadal utrudniał wam dokładną lokalizacje ofiar. Jednak skoro mimo deszczu już odróżniłeś, to znak, że nie mogą być daleko.

[Marcal Esterhazy]

Tak jak postanowił, zasadzili się, miejsce było idealne na zasadzkę. Czekali więc aż zwierzyna sama podejdzie. Ustawieni byli odpowiednio pod wiatr, ukryci także przed wzrokiem innych zwierząt. Marcal dobrze oszacował ścieżkę ofiary, wystarczyło już tylko podążyć za instynktem. Byli przecież najwyżej postawionymi w świecie przyrody drapieżnikami, była ich trójka a sam ich zapach w bezpośrednim kontakcie sprawiał, że zwierzęta widza tylko ucieczkę i strach.

[Silvia Sanguine]

Silvia zaczaiła się za drzewem. Dłonią sięgnęła ku sztyletom schowanym pod płaszczem. Ostrożnie wysunęła głowę, aby obserwować miejsce zasadzki i pozostałe dwa wampiry. Czuła w powietrzu woń krwi, ale nie była pewna co wyczuł łowca. Pozostało jej czekać. Nie mogła się już doczekać, gdy dopadną zwierzynę i zabiorą jej krew. Zaś już w katakumbach będzie mogła spokojnie się posilić i wrócić do swoich ksiąg pozostawionych w komnacie.

[Los]

Długo czekać nie musieliście. W waszą stronę szła średnia grupa saren. Nie było wiadomo jednak jelenia, który na pewno gdzieś tutaj musiał być, może nadal wśród reszty nierzucający się w oczy? Same zwierzęta miały coś ponad pół metra wielkości, duże uszka, ciemne oczka i z pyszczków wystawały im dość duże kły.