Łąka Dwurożców

[Marcal Esterhazy]

- No teraz to się naprawdę wkurwiłem. - Powiedział całkiem spokojnie, patrząc zaciekawiony na obgryzające go sarny, spróbował uniknąć tej która wyskoczyła na niego z przodu, w tą z boku natomiast sam wyskoczył starając się ponownie użyć ciosu "sztylet w czoło".
Postanowił, że warto się wycofać. Każdy powinien zabrać ze sobą, dwie sarny i ruszyć w szybkim tempie w na bezpieczną pozycję. Jak wymyślił tak zrobił, kątem oka obserwując pozostałych, mając nadzieje, że zrozumieją jego zamiary.

[Los]

Silvio, sarna padła trupem.
Marc, zwierzęta nie miały szans z twoja szybkością. Udało ci się dopiąć swego. Sarny zatrzymały się wpatrzone w około dwumetrowej odległości od was. Na razie nie wyglądały aby chciały dalej atakować. Po chwili jednak odwróciły się i rozpierzchły się.

[Silvia Sanguine]

- Dobra zabierajmy się stąd. - Sil chwyciła za nogi saren. Jedna w jedną druga, w drugą dłoń i zaczęła biec w stronę katakumb. Zwierzęta były przez nią ciągnięte, ale uważała, aby dodatkowo ich nie zranić, wystarczyło tego okaleczenia, nie może się już więcej krwi zmarnować.

[Callista Wolverton]

Scarlett po udanym polowaniu. Była najedzona, a syty wampir to wampir szczęśliwy, a właściwie dobry. Dziewczynka nie skakał z radości, aczkolwiek zaczęły jej się podobać polowania. Może, jakby była innym dzieckiem... to by ją przerażało, jednakże ona była Fortis. W byciu bestią najlepsze było odczuwanie rządzi krwi. Dziwne i na swój sposób przyjemne uczucie. Scarlett po polowaniu z Thomas'em znów została sama. Do tego też powoli zaczynała się przyzwyczaić. Zresztą jej stwórca powiedział, że nie będzie jej niańczył. Czasami Scarlett zastanawiała się nad ucieczką z tego miejsca, aczkolwiek była już tu parę miesięcy. Może by nie zauważył, jakby wymknęła się na dłuższą chwilę... pewnie to by nie przeszło. Thomas miał na nią jakiś wpływ. Nie podobało to jej się. Zastanawiała się co u jej kotki Luny. Może powinnam znaleźć sobie nowe zwierzątko, które bym nie wypiła? Ten pomysł wydał się jej bardzo dobry, aczkolwiek miał kilka luk, a mianowicie jakich zwierząt wampiry nie wykańczają? Tak o to zaczęła jej się przygoda z szukaniem zwierzątka. Pierwszy był króliczek, którego zabiła. Nieumyślnie. Starała się kontrolować bestie, która była w niej ale jej to nie wychodziło. Posmutniała trochę, a właściwie im dłużej nie mogła znaleźć towarzysza i im dłużej polowała razem z Tom'em lub innymi, tym bardziej wszystko wydawało się jej obojętne. Postanowiła zwiedzić kilka miejsc. Udała się na łąkę Dwurożców. Błąkała się między drzewami i szukała roślin. Starała się rozpoznać te, które znała. Odświeżała swoją pamięć z zielarstwa, ale jej wiedza była dość uboga. Może Tom ma jakieś książki... Przeszło jej przez myśl. Właśnie! Jej torba. Wyjęła z niej książki do ONMS i zaklęć. Książka do zaklęć nie była jej potrzebna. Wyjęła różdżkę. Westchnęła.
- Szkoda, że już nie umiem czarować.- Spojrzała na magiczny patyk. Usiadła przy drzewie i otworzyła książkę o ONMS, po czym automatycznie sięgnęła po słodką bułkę.
- Bleee.- Wypluła ją.- Co za świństwo.

[Reno Coulter]

Doszedłem do czegoś co można nazwać polaną czy coś. Pewnie wiosną i latem jest tutaj całkiem ładnie. Było tutaj dużo przestrzeni ale to w pewnym senesie dobrze i źle. Wsadziłem dłonie do kurtki i szedłem przed siebie. Rozmyślałem i patrzyłem się pod nogi. Nie chciałem w nic wpaść.

[Callista Wolverton]

"Dwurożec rogi zrzuca raz na rok, są one zbierane przez czarodziejów ze względu na magiczne zdolności. Sproszkowany róg dwurożca jest jednym z podstawowych składników Eliksiru Wielosokowego..." Młoda wampirzyca czytała właśnie książkę o ONMS i niespodziewanie zatrzymała się przy słowie: "Eliksir Wielosokowy." Przeszło jej na chwilę przez myśl, aby zebrać składniki i sporządzić taki wywar. Mogłaby wtedy przemienić się za swojego stwórcę i opuścić swój klan, chociażby na chwilę, aby spotkać się z swoimi najbliższymi. To był wręcz diabelski pomysł, a właściwie spodobało się jej to małe oszustwo, które jak na razie dokonywała w swojej wyobraźni. Nagle automatycznie podniosła wzrok znad książki. Wyczuła woń zwierzęcia, ale nie do końca coś jakby mieszanka łasicy z człowiekiem. Jej zęby, jakby na tą komendę pokazały się i błysnęły w szarościach dnia, czy może raczej półmroku. Scarlett ostatnio miała problemy z odróżnieniem nocy od dnia. Ciągłe zachmurzone niebo i ten śnieg. Zamknęła książkę i schowała do torby. Różdżkę postanowiła ukryć za tył spodni. Ukryła się za drzewem, po czym postanowiła pobiec w stronę niezidentyfikowanego celu. Starała się poruszać bezszelestnie, ale nie za bardzo jej to wychodziło. Wyjrzała za kolejnego drzewa, obserwując nieznajomego. Chociaż... Miała wrażenie, że skądś go zna.

[Reno Coulter]

Ciekawiło mnie ile jeszcze Silvia ma zamiar w sumie mnie tutaj trzymać. Niby mógłbym w każdej chwili zwiać ale chciałem swoje zrobić i przede wszystkim nie chciałem mieć jej jako wroga. Nie wyszedłbym na tym za dobrze. Plus tego wszystkiego, że tutaj an pewno jest cieplej niż u wilkołaków. Będę musiał swoje notatki przejrzeć i ponanosić co nieco z tej krainy. Zawsze to coś. Na pewno ktoś będzie chciał to kupić. To czy taki śmiałem przeżyje czy nie nie będzie mnie za bardzo już interesować. Byłem w swych myślach pogrążony, nie skupiałem się an dźwiękach. W końcu to polana i blisko są lasy, więc cóż.

[Callista Wolverton]

Nie była głodna, ani też rządna krwi. Była dobrym wampirem. Zwyczajna ciekawość. Dawno nie widziała, albo raczej nie czuła kogoś kto pachnie zwierzyną, zwłaszcza istotę ludzką. Wydawał się człowieczy, jednak coś w nim nie grało. Spostrzegawcza Scarlett obserwowała uważnie mężczyznę i zaobserwowała, że gość o czymś intensywnie myśli. Dziewczynka postanowiła zaskoczyć interesującego nieznajomego, jednakże w dość subtelny sposób. Będąc blisko Reno, ale ukryta za drzewem, wpatrywała się w niego.
- Cześć.- Odparła i schowała się ponownie. Ciekawe czy ją zauważył?

[Reno Coulter]

Rozmyślałem i szedłem tak sobie w spokoju. Nie spodziewałem się spotkać kogokolwiek prócz zwierząt. Jednak usłyszałem jakiś głos. Zatrzymałem się i rozejrzałem uważniej trochę. Albo ktoś był w okolicy albo już mi odwala od tego gadania do mechanizmów. Jeden pies. Machnąłem an to ręką i szedłem dalej. Spojrzałem na niebo. Tak piękna zimna doprawdy, gdyby nie była wietrzna i zimna było by bardzo fajnie. Westchnąłem i szedłem sobie dalej.

[Callista Wolverton]

Zaśmiałaby się, ale nie chciała zdradzić swojej pozycji. Na jej twarzy pojawił się szeroki uśmiech. W końcu jakaś rozrywka. To na pewno nie był wampir. Wampir pewnie by ją już wykrył i dostałaby za wygłupy. Wyjrzała za drzewa. Ruszyła w stronę zmiennokształtnego. Była szybka, niż człowiek - ot, takie plusy bycia wampirem. Zamierzała go szturchnąć, aczkolwiek w tym małym ciałku była też siła, więc przez przypadek szturchnięcie mogło zmienić się w silne popchnięcie i mężczyzna mógł stracić równowagę. Chyba, że tym razem ją zauważył...