Puszcza

[Callista Wolverton]

Tym razem żadne słowo ją nie rozproszyło, które wypowiedziała Irina. Tradycje? Besta? Przecież odkąd została przemieniona Scarlett stała się bestią, nie? Właściwie miała wrażenie, że całe jej ciało jest inne i to nie tylko chodziło o nowe umiejętności, które zyskała. Może to przez ten ból tak się zmieniła. Nie chciała wracać myślami do tamtych chwil, jednakże od czasu do czasu zdarzało jej się.
Biegła przed siebie, omijając zwinnie przeszkody natury, jakby bawiła się w kotka i myszkę. Czuła to zwierzę. Było blisko i tak ładnie pachniało. Ciągle ją zadziwiały jej wyostrzone zmysły. Niemal wyczuwała, jak Irina porusza się za nią. Odnosiła wrażenie, że ta kobieta jej nie lubi albo jej się tak wydawało. No zresztą nie było czasu na zastanawianie się nad tym, ponieważ jedzenie czekało.

[Los]

Irine nieco irytowało zachowanie młodej, ale nie dawała za bardzo tego po sobie poznać. Thomas kazał to wyruszyła z nową na polowanie, ale jak dla niej taki świeżak nie nadawał się do niczego. Niczego nie wiedział, nie był świadomym kim teraz się stał, tylko mu się wydawało, że wie wszystko, a zdobyty dar to moc, która możną wykorzystać do zabawy. Myśli Iriny były bardzo skupione wokół Scarlett. Jednak, kiedy ponownie poczuła powietrze skupiła się na polowaniu i zrównała z dziewczyną.
- Pospiesz się. - Syknęła cicho, ale była pewna że młoda usłyszy.

[Callista Wolverton]

Dzieci, jak to dzieci lubiły zadawać mnóstwo pytań, kiedy czegoś nie wiedziały. W porównaniu do dorosłych nie wstydziły się zapytać. Jednakże dzieci potrafiły jeszcze lepiej irytować. Młoda Fortis wyczaiła, że coś nie tak jest. Ale też jakoś nie przypadła jej do gustu Irina. Mimo, że prawie wszystkie wampiry są pięknie te kobiecie nawet wampir mógł pozazdrościć.
Scarlett na polecenie wampirzycy przyspieszyła kroku, sprawdzając tym samym swoje możliwości. Jak szybko może biec? Genialnie...

[Los]

- Kiedy mówiłam, że masz się pospieszyć to znaczy, że masz przyspieszyć polowanie, a nie swoją zabawę. Chyba, że chcesz bardzo szybko skończyć to swoje ledwo zaczęte nowe życie. Musisz być ostrożniejsza, centaury czuć z daleka. Jeszcze o nas nie wiedzą, ale jak dalej będziemy się tak bawić to na nich wpadniemy, a wole tego uniknąć. - Irina dorównywała ci prędkością, rozglądała się również uważnie, widać było, że jest zaniepokojona.

[Callista Wolverton]

Najwidoczniej Scarlett się nie pobawi. Fakt było to polowanie, a nie zabawa. Irina miała racje, gdzieś było czuć centaury. Fortis jednak nie miała zamiaru skupiać się na tych zwierzętach, czy ludziach, jak zwał tak zwał. Odetchnęła głęboko, łapiąc w swoje zmysły pobliskie stworzenie. To był chyba zając. Skupiła się na pulsującej krwi w jego ciele i bijącym sercu. Mniam! Ruszyła w jego stronę, tak szybko że nawet nie zwróciła na to uwagi. Po drodze ominęła kilka drzew, po czym wyskoczyła za krzaka na swoją zdobycz. Dobierając się do jego szyi, jakby już wiedziała co ma robić. Zaczęła pić jego krew.

[Los]

Polowanie w końcu nabrało właściwego tempa. Irina z zadowoleniem oglądała jak młoda radzi sobie z zającem. Jak na pierwszy raz poszło jej całkiem sprawnie pomijając fakt, że cała wybrudziła się krwią zwierzęcia, ale na naukę posilania się jeszcze przyjdzie czas. Teraz Irina musiała upolować coś większego i zabrać do świątyni. Odczekała, aż młoda się posili i zbliżyła się do niej.
- Teraz za mną, oddalmy się od centaurów i zapolujmy na coś większego. - Wampirzyca powęszyła i wyczuła pewne stado zwierząt.

[Callista Wolverton]

Krew była smaczna, bardzo smaczna. Fakt, że Scarlett wybrudziła sobie nie tylko twarz tą cieczą, ale też i ręce i ubrania... Spojrzała na martwe ślepia zająca i westchnęła. Szkoda, śliczny z niego pupil by był. Fortis brakowało Luny - czarnego kotka, który zawsze kiedy miał okazje kład się jej na nogi i słodko mruczał. Teraz to pewnie bym go zjadła. Rzuciła puste ciało zwierzęcia i spojrzała na Irinę.
- Gotowa. Prowadź.

[Los]

Scarlett przez chwilę miałaś wrażenie, że wizja w której wbijasz swoje ostre kły i pijesz krew Luny wydawała się bardzo dobrym i smacznym pomysłem, jakby coś w tobie bardzo tego pragnęło i za wszelką cenę chciało cię przekonać do tego pomysłu.
- Za mną. - Powiedziała Irina i ruszyła o wiele szybciej niż poprzednio.
Prowadziła cie przez zarośla, ale była przy tym bardzo cicha, żadna gałązka nie pękła pod jej nogami. Poruszała się niczym cień.
W oddali było słychać nadciągającą burzę, Irina zatrzymała się i rozejrzała. Wskazała ci pobliskie zarośla i powoli tam podeszła. Miałyście stamtąd dobry widok na stado saren, które w spokoju skubały trawę.
Mimo, iż niedawno się posilałaś, czując krew zwierząt znów chciałaś się napić, to palące pragnienie było nie do powstrzymania.

[Callista Wolverton]

Wizja wbijania kłów w swojego kochanego kotka, na początku była przyjemna, ale kiedy zniknęła pojawiło się uczucie przypominające smutek, żal...? Jakąś pustkę? Nie potrafiła tego zidentyfikować, ponieważ uczucia bestii i jej same zaczynały się mieszać. Obłęd!
Scarlett posłusznie ruszyła za rudowłosą, przy tym starając się zachować tak cicho, jak jej towarzyszka.
Dziewczynka przytaknęła głową, kiedy Irina wskazała zarośla. Po czym szybko znalazła się przy nich. Młoda wampirzyca spojrzała w tamtą stronę, gdzie znajdowało się stado saren i odetchnęła. Mniam! Panienka Fortis miała ochotę wyskoczyć z tych krzaków i rzucić się na zwierzęta, jak jakiś potwór. Jeszcze nie panowała nad tą bestią, która tkwiła w jej drobnym ciałku...

[Los]

- Zaczekaj tutaj. - Szepnęła do ciebie Irina, a sama wysunęła się do przodu. Po chwili mogłaś dostrzec, jak cień Iriny rozszerza się i sunie w kierunku saren. Zwierzęta zaniepokojone podniosły głowy, aby dostrzec niebezpieczeństwo, ale było już za późno. Cień stworzył czarną kulę, która całkiem pochłonęła zwierzęta. Irina szybkim krokiem wskoczyła do bariery. Po kilku chwilach ciszy sfera cieni opadła, kilka saren zaczęło panicznie uciekać. Wampirzyca zaś w spokoju wiązała kopyta trzem ledwo żyjącym sarnom.
- Chodź, pomożesz mi przetransportować je do świątyni.