Puszcza

[Silvia Sanguine]

Silvia nakazała zachować spokój i nie zmieniać pozycji. Przyczaiła się, aby odeprzeć ewentualny atak. Znała swoje możliwości i grupy. Próbowała węchem zlokalizować przeciwników i ich ilość. Była przygotowana na wszystko, była już w różnych sytuacjach w swoim istnieniu i nie z jednym musiała się uporać, więc i teraz przygotowywała się na to co może dla niej szykować puszcza.

[Gilbert Raven]

Gilbert obserwował, jak Greg odlatuje. Właściwie to los wampira był mu obojętny - jedna gęba mniej do wykarmienia. Bardziej intrygujące było to co mu się stało, lub co go zatrzymało. Natknął się na centaury? A może jakieś inne niespodziewane komplikacje. Co może być na tyle potężne żeby zatrzymać wampira, a może Harris coś odkrył? Interesujące, zaiste interesujące... Gilbert nie był głupi, wiedział że ewentualne zagrożenie może się dla nich wszystkich skończyć śmiercią ostateczną. Jednakże ten dreszcz ekscytacji... niemalże uzależniające uczucie. No i chciał wreszcie wyrwać się z tego lasu. Zwierzęta nie lubiły go, zresztą z wzajemnością, a przez ostatnie kilka lat był zmuszony pić ich krew... Miał już dość zwierząt.
Gdy napełnili pojemnik grupa powoli zaczęła się kierować do katakumb, zgodnie z wytycznymi.

[Los]

Grupa Silvii
Niespodziewanie wampir zwiadowca został przeszyty włócznią idealnie w serce, zaś ten z tyłu wpadł w dół z palami. Idealnie się ponadziewał w tym serce nim zdążył zareagować. Do waszych uszu doszedł dźwięk uderzenia kopyt o ziemie, ta aż zadrżała. Można było przypuszczać, ze jest ich sporo. Ciężko jednak było określić skąd przybiegną.

[Silvia Sanguine]

Silvia nie przejęła się zbytnio dwoma wampirami, pewnie zapadli w letarg, potem się ich obudzi. Teraz muszą pokonać przeciwnika, zdobyć krew i wracać. Już walczyła parę razy z centaurami choć jeszcze nie miała pewności czy to właśnie ich spotkali, ale wiedziała, że ci konioludzie byli silni, ale nie tak jak wampiry, ani nie tak szybkie. Jednak nie byli łatwymi przeciwnikami.
Trzeba będzie w końcu się z nimi uporać. Przemknęło jej przez myśl, kiedy nakazała drugiemu wampirowi bieg na ukos i gdy tylko zobaczy je niech użyje lamentu banshee, umiał go na średnim poziomie, więc powinien pomóc, tylko muszą się znaleźć w odpowiednim zasięgu i najlepiej jak najwięcej.
Silvia używając szybkiego poruszania również odbiła w bok, aby zatoczyć łuk, jej celem nie był atak, a próba otoczenia centaurów, sprawdzenie ilości. Oczywiście w razie czego przygotowała sobie w dłoniach swoje srebrne sztylety i przy pierwszej nadarzającej się okazji rzuci oboma.

[Aldur Abdelghan]

Wkrótce po rozstaniu ze swoją grupą natknął się na grupę Gilberta.
-Dobra robota.-powiedział wskazując na zapasy krwi.
Rozejrzał się po grupie. Harrisa nigdzie nie było widać.
-Trzeba będzie go poszukać.-powiedział z niechęcią.-Reszta niech wraca z krwią do katakumb. Gilbert jako przywódca tej grupy pójdziesz ze mną. W którą stronę wysłałeś Harrisa?-spytał się.

[Gilbert Raven]

Oczywiście Gilbert przestrzegał wszelkich konwenansów, od momentu gdy ujrzał księcia. Skinienia, gesty i tak dalej. Nie było niczym odkrywczym, że księciu zależało na Harrisie. Kim jest władca bez poddanych? Zresztą to były trudne czasy dla wszystkich, czasy przystosowania. Trzeba było choć na chwile zakopać wzajemną nienawiść i nieufność. Tworzyli społeczność z przymusu... dobrze działająca społeczność.
- Dziękuję - odrzekł krótko. - Na północ, żeby sprawdził co jest przed nami. Musiał nas słyszeć, więc powinien wrócić.

[Aldur Abdelghan]

Nie spodobała mu się ta odpowiedź. Skoro powinien wrócić to znaczy, że coś się stało. Jeśli natomiast zabłądził to lepiej dla niego, by się już nie odnalazł.
-Pójdziemy zatem tak jak on na północ i spróbujemy go wyczuć.-powiedział i ruszył w głąb lasu.

[Gilbert Raven]

Gilbertowi nie pozostało nic poza tym, aby podążyć za Aldurem. Co prawda nie podobało mi się to wcale, ale książę był potężnym wampirem. To dawało pewien gwarant bezpieczeństwa. Ruszył więc za nim. Miał nadzieję, że szybko znajdą Harrisa i nie będzie już musiał się szlajać po tym cholernym lesie.

[Los]

Aldur i Gilbert
Po chwili marszu natknęliście się na niewielki ślad krwi wampira. W tym samym momencie usłyszeliście też szelest wśród krzaków, kryło się tam coś żywego.

Grupa Silvii
Kiedy się ruszyliście wyskoczyli na was wrogowie. Centaury i było ich sporo. Wampir, który leżał miał na tyle pecha, że jeden z kopytnych zmiażdżyło mu głowę mocnym uderzeniem.
Wampir idący z przodu użył lamentu banshee i dało oczekiwany efekt. Jednak nie uchwycił całej grupy, która była bardziej rozdzielona. Widać było, że walka w puszczy to jeden z ich żywiołów.

[Silvia Sanguine]

Wampir zaraz po użyciu umiejętności ruszył na najbliższe centaury, był szybki, jego celem było dopaść je i skręcić im karki.
Silvia w tym czasie rzuciła dwoma sztyletami w dwa najbliższe sobie centaury, celowała w głowę. W zapasie miała jeszcze pięć sztyletów. Cały czas szybko się przemieszczała, aby w razie potrzeby uniknąć ataku, a w razie zwarcia użyć swej siły i odepchnąć przeciwnika, a na pożegnanie wepchnąć mu sztylet w głowę.