Wysoki Las

[Aldur Abdelghan]

Polowanie trwało w najlepsze. jednak poza jedną przypadkową wiewiórką nic więcej nie udało się zlokalizować. Wtem szmer. Czyżby w końcu mieli złapać jakąś większą zdobycz? Ryk który nastąpił po chwili sprawił, że nawet stary wampir dostał gęsiej skórki. Zdecydowanie znaleźli większą zdobycz. Może nawet trochę za dużą. Spojrzał na duchową postać Sylvana i nerwowo przełknął ślinę. Jeśli przyjdzie do walki to raczej jest sam. Z krzewów wypadła wilczyca. Wyglądała nieco ociężale. Wampir jednak miał poważniejszy problem w tej chwili. W takich chwilach trzeba było czynić swoją powinność! Nie myśląc za wiele wampir zaczął uciekać. W ślad za wilczycą. Najpewniej znała las i kierunek który wybrała był najkorzystniejszą drogą ucieczki.

[Dariusz Wyrm]

-Serio?- Powiedział Sylvan patrząc jak wampir biegnie za wilczycą. Wystraszył się? No wielki książę heh. Duch nie musiał się niczego obawiać. Był jednak ciekawski. Aldura znajdzie an pewno i szybko a tutaj był ciekawy przed czym wilczyca uciekała.

[Los]

Aldur
Wilczyca gnała przed siebie z podkulonym ogonem. Zauważyć można było po stworzeniu, że jest już zmęczone nie tylko ze swojego stanu błogosławieństwa ale także z wielkiego wysiłku. Po kilku kolejnych susach wadera zniknęła między korzeniami potężnego drzewa. Zaś gdyby wampir próbowałby się również w nich skryć, sosna nie pozwoliła by na to. W ten ponownie rozległ się przerażający ryk lecz ziemia już nie drżała, może trupkowi udało się być znacznie dalej?
Sylvan
Chwilę panowała cisza. Nic się nie działo, duch nie mógł wyczuć zapachów jakie spowiły to miejsce ale czy w ogóle jakieś jeszcze były? Na wprost ciała astralnego krzaki się poruszyła a z nich wyskoczył potężny, majestatyczny wilk w otoczeniu mniejszych. Basior był nad wyraz większy niż pospolici jego zwierzchnicy. Na pierwszy rzut oka można by go pomylić z innym wilkołakiem w tej oto też formie, jednakże nim nie był. Zatrzymał się spoglądając na swojego nieżywego pobratymca, badawczo podszedł do Sylvana. Nim zdążył coś zrobić ryk ponownie rozbrzmiał a ziemia dygotała, wilka obejrzał się za siebie stojąc jak stał, zaś inne pognały dalej. Drzewa ponownie ruszyły w rytm melodii kołysząc się na boki, raz tu się przedostał snop światła a raz tam. Ziemia się uspokoiła. Las kołysał się coraz szybciej, jedno było pewne to nie wiatr wprawiał go w ruch. Iglaki zaczęły się rozginać w nieprawidłowy dla siebie sposób. Gdyby wilkołak się przyjrzał ujrzałby na drzewach potężne stworzenie wzrostu pierwszego piętra a długi był na cztery piętra, miał coś dziwnego na "szyi" obrożę a na jego głowie siedziała tajemnicza postać. Ewidentnie było widać, że owy przybysz kogoś szuka.

[Aldur Abdelghan]

Oddaliwszy się od źródła ryków poczuł się na powrót spokojnie. Rozejrzał się dookoła. Gdzie jest Sylvan?Musiał zostać z tyłu. Jemu przynajmniej nic nie powinno się stać. Trzeba będzie sprawdzić co narobiło takiego zamieszania. Wzbił się w powietrze, między korony drzew, by spojrzeć z góry na całą sytuację.

[Dariusz Wyrm]

Wilk był imponujący ale to się potem pokazało bardziej. No i co duch może zrobić? Sylvan zauważył obrożę na robalu. może usunięcie jej byłoby wyjściem. On i tak nic nie może zrobić.

[Los]

Aldur
Po niedługim locie wampir mógł dostrzec coś długiego i wielkiego, co rozciągało się na kilka drzew. Im był bliżej to coś stawało się większe aż wręcz olbrzymie. Równonóg mierzył jedno piętro wysokości a długi był na cztery. Jego waga powodowała, że drzewa na których był uczepiony rozginały się na boki.
Sylvan
Wilk stał niewzruszony jednakże spoglądał raz na ducha a raz na pancerzowca, jakby chciał coś przekazać.
Potężne stworzenie uczepione drzew nie ruszyło się ani na milimetr a postać na jego głowie wciąż się rozglądała, dostrzegła basiora. Mężczyzna tupną kilka razy w pancerz robaka - Tam jest, łap go! - rozkazał wskazując na wilka choć Sylvan mógł odczuć jakby właśnie go wskazywał. Pupil przybysza nie posłuchał wciąż wisząc nad ziemią w bezruchu, ten zaś się zdenerwował na niego wyciągając pilot od obroży. Nie dużo myśląc poraził go prądem a zaraz siebie też. Równonóg pod impulsami elektrycznymi puścił się drzew zwijając i z impetem uderzył w runo leśne. Ziemia zadrżała a postać poleciała kawałek dalej wypuszczając z ręki narzędzie do manipulacji robakiem.

[Aldur Abdelghan]

- Przerośnięty robak? Skąd przybyło takie stworzenie? - mruczał pod nosem podlatując coraz bliżej. W miarę jak się zbliżał zauważył kolejny szczegół. Obroża? Skąd się wzięła? Wtedy wykrył obecność innej istoty na pancerzu robaka. Mężczyzna wydawał się pobudzony.
- Oho, mamy i właściciela. - pomyślał powoli obniżając lot. Właściciel istoty machnął ręką. Coś w niej trzymał?
Robak z wielkim hukiem spadł na ziemię zrzucając właściciela. Spoglądając w dół dostrzegł również Sylvana i jakiegoś wilka. Ponownie obniżył lot, by wylądować koło ducha.

[Dariusz Wyrm]

Nie bardzo wiedział co robić. Właściciel robal nie wyglądał na ogarniętego. Spojrzał na wampira.
-Ja spróbuje może wystraszyć tego kolesia a ty dałbyś rade usunąć obrożę?- Sylvna wątpił aby dal rade opętać takie potężne stworzenie, wilk jest z całą pewnością prostszy. Nie tylko z powodu rozmiarów. Uważał, że robal bez obroży po prostu pójdzie sobie.
Jak rzekł tak zrobił przeleciał przez człowieczka wywołując nieprzyjemny chłód i zawisł w powietrzu przed człowiekiem.

[Los]

Robal dalej nie doszedł do siebie po impulsach elektrycznych, zaś właściciel powoli podnosił się z ziemi. Był wciąż oszołomiony a kiedy Sylvan przez niego "przeleciał" odczuł nieprzyjemny chłód. Podniósł wzrok na ducha od razu reagując krzykiem, próbował się cofnąć lecz potknął się ponownie upadając. Starał się odejść od widziadła, w ten pojawił się basior atakując mężczyznę od tyłu. Rozgryzł mu krtań lecz wcześniej złamał kark, wilk z nienawiścią rozszarpywał ciało człowieka a gdy skończył, odwrócił się do wampira z dalszą chęcią krwi.

[Aldur Abdelghan]

Spojrzał na wielkiego robala. Usunąć obrożę? Miał dość mieszane uczucia co do tego, ale w sumie on umiał latać, a Sylvan był duchem, więc robaczek nie powinien być, aż takim problemem.
Podleciał do obroży, by ją złapać i rozerwać. Zobaczymy z czego jest wykonana. Liczył tylko, że nie będzie to zbyt szokujące przeżycie.
Poczuł w powietrzu krew i na chwilę zwrócił uwagę na dużego wilka i zwłoki mężczyzny. Gdy wilk na niego spojrzał, nie wyglądało to przyjaźnie.
- Spróbuj opanować tego wilka! - krzyknął do Sylvana.