Wysoki Las

[Ava Hasghard]

Ava czekała na reakcję Ayrin, lecz to co się wydarzyło przeszło jej najśmielsze oczekiwania. W miejsce węża pojawila się dziewczyna, wyglądająca jak dziki mieszkaniec tego lasu. Wyglądała na przerażoną i Ava nie zdążyła nawet się odezwać, gdy poczuła okropny ból w nogach. Ayrin uderzyła ją kijem! Ugięła kolano pod wpływem ataku i nim cokolwiek zdążyła zrobić dziewczyna zmieniła się w węża i uciekła w zarośla. Ava klęczała jeszcze chwilę po czym rozmasowała miejsce uderzenie i wstała.
- No to chyba nas opuściła - dziewczynie było trochę smutno, ale już się nie martwiła. Wierzyła, że Ayrin sobie poradzi i być może kiedyś jeszcze się spotkają.

[Ketsueki Ōkami]

Ket właściwie nie widziała całego zajścia, razem z chłopakami zdążyła już zebrać się do drogi i ruszyć powoli, w oczekiwaniu na Avę. Odwróciła się słysząc dziwny dźwięk i dostrzegła Zmiennokształtną klęczącą na ziemi.
- Co się stało? - Przyjrzała się dziewczynie gdy wstawała, ale nie wyglądało jakby stała jej się większa krzywda. Poczekała, aż Ava do nich dołączy i ruszyła dalej. Więc wąż ich zostawił? Cóż, nikogo przecież nie zmuszą do wspólnej podróży.

[Ava Hasghard]

- Mały wypadek - Ava usmiechnęła się i ruchem głowy wskazała reszcie by ruszyli.
Szli w kierunku wskazanym przez Avę. Dziewczynie szło się całkiem przyjemnie i wtedy uświadomiła sobie że już nie ma ciężaru w postaci węża na ramionach. Zastanawiała się chwilę na jej losami, aż doszła do wniosku że na pewno wszystko z nią w porządku.

[Ketsueki Ōkami]

Szli jakiś czas,a krajobraz nie bardzo się zmienił. Ket już nawet zaczynała wątpić w sukces wymyślonego przez nią planu. Może myliła się co do tych gór? Ale znała przecież okolicę... no z map. W każdym razie innych gór niż te konkretne Ava nie mogła zauważyć.
Po kolejnych metrach pokonanych z coraz gorszym humorem, Ket dostrzegła jakiś prześwit miedzy drzewami, a może po prostu zaczęło się robić jakoś luźniej? Kilka następnych kroków i już była pewna, że za tym pasmem drzew jest jakaś wolna przestrzeń. Przyspieszyła kroku i po chwili wyszła na ścieżkę. Trakt. Wreszcie.
- Dzięki ci Praojcze. Jeszcze trochę i chyba bym stwierdziła, że zostaje w tym lesie. - Dalszą drogę mogli już pokonać na szlaku. Tak przynajmniej wiadomo, że nie zgubią drogi.

//zt Zgraja xD

[Ayrin]

Uspokoiła się dopiero po jakimś czasie. Leżała sobie w zagłębieniu pod kamieniem i myślała. W końcu wyściubiła nos z kryjówki i wypełzła na zewnątrz. Nie miała odwagi wracać w tamto miejsce, z resztą po tym na pewno na nią nie czekają. Popełzła w kierunku, w który była zwrócona. Takie podróże po lesie były dla niej naturalne i w końcu czuła się swobodnie. Było już dość późno, przesiedziała pod kamieniem chyba kilka godzin, nie była jednak dobra w liczeniu takich rzeczy. Była jednak stworzeniem nocnym więc nie był to dla niej problem. Wpełzła sobie na jakieś drzewo i przemieszczając się z gałęzi na gałąź przemierzała las. Lubiła podróżować po ziemi, ale tu wyżej było jej wygodniej w pewnych aspektach, a tym razem chciała pokonać większy kawałek drogi.

[Aldur Abdelghan]

Jakiś czas wędrowali przed siebie, prędkość przemieszczania się była dość powolna ze względu na stan w jakim się znajdował. W końcu coś poczuł gdzieś tu było coś żywego. W tych okolicznościach najlepiej byłoby zacząć się skradać, ale to samo w sobie nie zmieniło tempa przesuwania się do przodu. Jedynie teraz w miarę możliwości starał się nie robić hałasu. Dał również Sylvanowi znak by ten ruszył przodem i spróbował zająć ofiarę póki zabójca z reumatyzmem nie doczłapie na miejsce.

[Los]

Jakby mógł to podrapałby się po głowie po znaku i planie Aldura. Opętanie, zajmowanie. Przecież Sylvan był "wolnym" duchem. No jednak ruszył zbadać co takiego wyczuł wampir. Sylvna nie czuł nic, więc? nie uważał, że przyda się.

[Aldur Abdelghan]

W końcu oczom wampira ukazała się zdobycz, a nawet kilka. Stado jeleni. Głód w momencie dał o sobie znać. Kły wysunęły się same. Oczy błysnęły szkarłatem, a wszystkie wcześniejsze plany wzięły w łeb. Poczuwszy krew rzucił się na najbliższą łanię. Za to głód dodał mu mocy i choć na chwilę poruszał się jak przystało na wampira. Dopadł ofiarę i zatopił w niej kły. Ciepła krew wypełniła usta. W końcu to cudowne uczucie.
Do czasu opróżnienia zwierzęcia z każdej kropli krwi pozostał nieruchomy. Skóra powoli odzyskiwała trupio blady kolor. Oczy świeciły się coraz jaśniej. W końcu oderwał się i odetchnął. Jasność umysłu wróciła i powoli wracał on do normalnej pracy.

[Los]

Aldur poradził sobie lepiej niż Sylvan myślał. Raz dwa dopadł swoją zwierzynę i wgryzł się w nią. wyglądało to... Przerażająco. Na pewno jakby był żywy i był człowiekiem, to miałby mokro w gaciach.
-Samczego- Rzekł do wampira i przysiadł obok. Czekał aż ten naje się i poczuje się lepiej.

[Aldur Abdelghan]

Wstał i się przeciągnął. Znów poczuł się żywy. Wyglądał strasznie. Ubranie obdarte, a całe ciało brudne od ziemi i krwi, ale czuł się znacznie lepiej. Teraz już wyprostowany uśmiechnął się lekko.
- Dziękuję. - odpowiedział i nie miał na myśli tylko odpowiedzi na smacznego.
- Jakie za to są Twoje egzystencjalne? - spytał teraz już uważniej przyglądając się duchowej postaci.