Wysoki Las

[Tkacz Losu]

Obszar ten porośnięty jest wiekowymi i wielkimi drzewami w głównej mierze iglastymi. Panuje tu wieczny półmrok. Stworzenia, które go zamieszkują są śmiertelnie niebezpieczne.

[Reno Coulter]

Wędrowałem w miarę spokojnie. Dni jak dni nic szczególnego. Uzupełniałem sobie wodę co jakiś czas, bo z jedzeniem to nie mam problemów większych. Dotarłem do jakiegoś lasu. Jeżeli nie pomyliłem drogi to szedłem nawet w miarę dobrze. Ten las był dziwny. Jako zmiennokształtny lubiłem przebywać na łonie natury ale te ziemie wywoływały u mnie lekki niepokój. David siedział mi na ramieniu. Nic nas niepokoiło w wędrówce. Starałem się unikać całych tych band co grasują po okolicy.
Krajobrazy tutaj nie były niczym wspaniałym a panujący półmrok był dość dobijający. Kiedy zbliżała się wieczór schowałem Davida do torby i przemieniłem się w łasice. Pokręciłem lekko nosem i wdrapałem się na drzewo, w miarę wysoko. Dało się nawet zauważyć z tego miejsca księżyc, który był już prawie w całej swej okazałości. Ziewnąłem i zasnąłem.

[Silvia Sanguine]

Świt nadszedł ciemny i deszczowy. Pierwsze krople deszczu zaczęły spadać na ziemię i moczyć wszystko co popadnie. Nietoperz wiszący na jednej z gałęzi rozwinął skrzydła i otrząsł się z deszczu po czym ziewnął. Następnie zaczął węszyć małym noskiem. Otworzył szerzej oczy, poczuł coś smakowitego, idealnego na śniadanie.
Pachniało interesująco, niby zwierzęco, niby ludzko. Nietoperzowi ten zapach się kojarzył, ale w tym momencie ważniejszy był głód. Dawno nic nie jadł, zapasy były słabe. Silvia wolała przebywać poza katakumbami, gdzie nastroje były bardziej ponure niż zwykle, a coraz więcej wampirów wyprawiało się w świat, ale tak to jest. Gdy władcy nie ma, poddani harcują.
Nietoperz opadł cicho z gałęzi i wzbił się do lotu. Leciał w stronę smakowitego zapachu.

[Reno Coulter]

Wstałem ziewająco. Pogoda nie dopisywała, nie zabrałem niczego sobie na deszcz. No będę musiał chodzić pod drzewami i tyle. Zeskoczyłem z drzewa i tutaj się przemieniłem. Potrząsłem głową i sobie przeczesałem czuprynę. Związałem kuca z tyłu głowy. Przydałoby się wpaść do fryzjera kiedyś tam. Z dłońmi w kieszeni maszerowałem sobie w spokoju, później poszukam coś do zjedzenia, a jak nie znajdę to sobie przekąszę moje zapasy. Wolałem żywić się tym co znajdę aby oszczędzać zapasy na później.

[Silvia Sanguine]

Silvia była już blisko Reno, obniżyła lot i przeleciała tuż nad głową chłopaka. Wyrywając mu przy tym kilka włosów. Poleciała dalej w las, a za którymś z grubszych konarów przemieniła się i zarzuciła ciemny kaptur na głowę. Jej postać była teraz spowita przez mrok. Wynurzyła się zza drzewa, aby Reno mógł dostrzec ciemną postać, stojąca kilkanaście metrów przed nim. Tak zastygła, delektując się zapachem smacznej krwi.

[Reno Coulter]

Byłem trochę myślami gdzie indziej. Wcześniej zaznaczyłem na swojej mapie gdzie mniej więcej jestem.
-ej-Machnąłem na coś co mi mignęło. Wyglądało to jak nietoperz. Pomasowałem się trochę w miejscu gdzie mi włosy chwycił. Dobrze, że nie wplątał się.
Szedłem jednak dalej z Davidem an ramieniu. Ujrzałem jakąś postać stojąca niedaleko. Szedłem dalej ale nie traciłem czujności. Kto wie co i kto może tutaj mieszkać.

[Silvia Sanguine]

Już chciała ruszyć na biednego chłopaka, ale nim drgnęła zdążyła się powstrzymać. Jakieś wspomnienie nawiedziło jej umysł, a z pomiędzy jej ust wydobyło się jedno słowo, imię.
- Reno?
Kojarzyła tą twarz, te włosy, Wyglądał tak znajomo, choć nie wiedzieli się spory kawał czasu. Kiedyś jej pomógł, był przydatny, szkoda by go było tak po prostu wypić. Tylko była głodna i to był problem. Jeszcze chwile utrzyma swoje pragnienie na wodzy, ale co zrobi potem. Musiała poukładać myśli, zagrać na czas dla samej siebie.

[Reno Coulter]

Zbliżałem się do owej postaci, może gdybym nie był tak ciekawski to bym sobie odpuścił i poszedł gdzie indziej ale to cały ja. Tutejsza pogoda mnie trochę dobijała i marsz w deszcz nie był niczym przyjemnym. Oby mnie żaden bakcyl nie złapał. Pociągnąłem lekko nosem.

[Silvia Sanguine]

- Reno? - Powtórzyła głośniej pytanie, choć była już niemal pewna, że to ten chłopak. Miał ze sobą charakterystycznego robota.
- Reno. - Teraz to brzmiało jak twierdzenie.
Kobieta odsunęła kaptur z głowy i na płaszcz opadły blond włosy. Jej skóra była bledsza niż zwykle, a oczy miały kolor burzowego nieba.
Nie wiedziała co począć, tak bardzo pragnęła zatopić w nim swoje kły, musiała, nie mogła dłużej wytrzymać, tak bardzo tego pragnęła.
Zaczęła powoli zbliżać się do chłopaka, a jej twarz nie wyrażała nic.

[Reno Coulter]

Spojrzałem an kobietę, kojarzyłem ją. Chwilę mi zajęło przypomnienie sobie dokładnie imienia ale w końcu mi się udało.
-Hej Silvio- Powiedziałem będąc blisko kobiety- co ty tutaj robisz?- Zapytałem kobiety i wyciągnąłem do niej swoja dłoń. Dawno jej nie widziałem ale oczy nadal miała tak samo intrygujące. Była trochę bledsza, to może przez bycie w tej krainie albo może nie jadła dawno.
-Jesteś głodna lub chce ci się pic?- Podrapałem Davida- Mam trochę prowiantu