Wysoki Las

[Silvia Sanguine]

- Tak bardzo chce mi się pić. - Jej oczy były coraz ciemniejsze, a skóra bledsza. Dłońmi nie sięgnęła do wyciągniętej ręki Reno, ale ku szyi. Dopadła do niego nim chłopak zdążyłby mrugnąć. Zwinnym ruchem pazurów utorowała sobie drogę do żyły na szyi i tylko milimetr dzielił jej kły od skóry, już za chwile się pożywi.

[Reno Coulter]

-to chwila...- Zdążyłem powiedzieć kiedy kobieta się rzuciła na mnie. To było bardzo dziwne, Davida szybko ręką wsadziłem do torby i się przemieniłem w łasicę. Dało to mi trochę czasu. Czy ona chciał mnie udusić?
-Co jest...- To miejsce jest dziwne.. wszystko tutaj jest dziwne.
Przemiana moja była praktycznie odruchem takich. Stroniłem do walk, mimo że umiałem się bić.
-Puść mnie- Powiedziałem do kobiety.

[Silvia Sanguine]

To było dziwne i na chwilę zatrzymało wampirzycę. Już nie trzymała chłopaka za gardło, ale łasice. No tak był zmiennokształtnym, wiedziała o tym, ale gdzieś to jej uciekło. Jednak ta chwila zatrzymania się uleciała bardzo szybko i znów odezwał się głód. Człowiek, zwierze, byle żywe, czuła tą słodką ciecz, słyszała jak przepływa przez to ciałko. Wkuła się w gardło łasicy z niesamowitą prędkością, wpuszczając od razu jad znieczulający, a następnie zaczęła się posilać.

[Reno Coulter]

Mogłem się spodziewać takiego rozwoju sytuacji, jednak się nie spodziewałem. Kiedy ta się wgryzał wróciłem do ludzkiej postaci. Zdrowy rozsądek,który jeszcze miałem radził mi tak. Wolałem aby mnie nie wypiła całego. O czym ja myślałem, to jest wampir! Jak będzie chciała to i tak mnie zabije, nie ważne w jakiej będę postaci.
-Zostaw mnie!- Wiedziałem, że nie posłucha w końcu to WAMPIR! A ja ja nawet polubiłem, co się z tymi ludźmi porobiło. Nie miałem ochoty od tak stać i dać się tak gryźć. Wyrywałem się na miarę swych możliwości ale wątpiłem aby wampir to ruszyło. Z tego co wiedziałem są wystarczająco silne aby walczyć nawet z wilkołakami i innymi bestiami. Byłem przerażony, tak to jest dobre określenie tego wszystkiego.

[Silvia Sanguine]

Im bardziej się szarpał tym bardziej bolało, bo Sil nie zamierzała go puszczać, jeszcze nie. Musiała się najeść, przynajmniej na tyle, aby poczuć sytość. Na szczęście dla Reno nie była tak zupełnie głodna, musiała jedynie uzupełnić płyny, więc nie wypije dużo.
Nie trwało też bardzo długo nim go puściła, nasyciwszy się odrzuciła chłopaka na ziemię i uśmiechnęła się oblizując wargi. Posiłek jej smakował.

[Reno Coulter]

Może i byłoby lepiej jakbym się nie szarpał. Może i by tak nie bolało. Nie miałem jednak ochoty an to wszystko. Zaufaj komuś i masz za swoje. Kiedy tam mnie od tak odrzuciła wylądowałem na ziemi. Złapałem się dłonią za miejsce ugryzienia. Miałem nadzieję, że ślady nie zostaną. Nie wiedziałem co mam powiedzieć. Jedynie co mi w tym momencie po głowie chodziło to aby zwiać. Przerażenie nie minęło i nie minie o d tak. Cofnąłem się niezdarnie trochę i kiedy wstałem pobiegłem w przeciwnym kierunku. Prawie się z dwa razy nie poślizgnąłem przy tym.

[Silvia Sanguine]

Zdała sobie sprawę, że Reno do tej pory nie wiedział, że ona jest wampirem. Fakt nigdy mu o tym nie powiedziała, ale też nie specjalnie się z tym kryła. Teraz, gdy już była po sytym śniadaniu wydało jej się to zabawne. Nie zamierzała, aby chłopak tak uciekł, jeszcze wpadnie na coś gorszego co mu nie oszczędzi życia.
- Reno zaczekaj, stój. - Krzyknęła za nim i zaczęła biec, a była szybka, więc nie zdoła jej uciec.
- Już ci nic nie zrobię, zatrzymaj się, pogadajmy.

[Reno Coulter]

Uciekałem sobie ale co z tego dogoniła mnie. Zatrzymałem się i zrobiłem kilak kroków od kobiety. Z wampirem nigdy nie miałem do czynienia ale wystarczyły mi bliskie spotkania z trupami w Londynie.
-Normalnie jesteś wampirem! trupem!- Krzyknąłem do kobiety, może i to nie było grzeczne ale ona byłą trupem! Żywym trupem.
przemieniłem się w łasice i pobiegłem w długa przy okazji wdrapując się na drzewa i przeskakując z nich. No z tych gałęzi z którym moglem oczywiście. Nie byłem wiewiórka ale co tam nie zabije się spadając raczej.

[Silvia Sanguine]

- Jestem i co z tego? Nadal żyjesz. - Ton głosu wskazywał, że powinien się z tego faktu cieszyć.
- Reno zaczekaj. - Znów zaczęła go gonić. Najpierw śniadanie, teraz poranne ćwiczenia, samo zdrowie.
- Wolisz, żeby złapało cię coś gorszego ode mnie, a raczej coś co cię od razu zabije? Stój, pogadajmy, obiecuje, że ci już nic nie zrobię.

[Reno Coulter]

-Co może być gorszego do wampira?- Zapytała zatrzymując się na jednym drzewie. Złapała mnie zadyszka przez to bieganie.
-Jak mam ci niby uwierzyć?-Dodał i zeskoczył z drzewa wrócił do ludzkiej postaci i schylił się opierając dłonie na kolanach. Takie bieganie w taką pogodne nie służy mi.
-wierzyłem wcześniej- Tak i nie wyszedłem na tym za dobrze.