Wysoki Las

[Los]

- Masz na myśli cele? Czy samopoczucie?- Nie do końca załapał o co może dokładnie mu chodzić.
-Nie mam celu- W końcu jakie może mieć skoro nie żyje. Nawet nie jest stanie dotknąć kogokolwiek i w ogóle. Taka beznadzieja.
-A samopoczucie marne- No chyba.

[Aldur Abdelghan]

- Cóż, poprawianie samopoczucia raczej nie jest moją najmocniejszą stroną, ale faktycznie mogę Ci powiedzieć, że w Twoim przypadku to ciężko, by było gorzej. - podsumował obecną sytuację Sylvana.
- To co powiesz na cel powrotu do fizycznej formy? - spytał się. - Zawsze jakaś poprawa warunków.-
Następnie powoli zaczął iść przez las. W końcu może spotkają jeszcze jakąś zwierzynę.

[Los]

Ruszył wraz z wampirem.
-Nie chciałbym przejmować czyjegoś ciała- Opętanie było kuszące ale żyć czyimś życiem lub kosztem kogoś? nie bardzo to odpowiado Sylvanowi. No może zwierze? Może wilk albo pies?
-Wiesz Aldurze- Zaczął idąc obok niego- Nie bałem się śmierci ale nie śpieszno mi do tego było. Zawsze myślałem, że zginę w walce albo coś, a nie oddam się od tak- Nie był z tego powodu dumny ale nic nie zmieni już.
-Jak ty sobie radzisz z takim życiem?- Nie wiedział czy kiedykolwiek z nim rozmawiał o tym. Ich relacja była dość zmienna.

[Aldur Abdelghan]

- Zawsze możesz spróbować stworzyć sobie nowe lub odzyskać swoje ciało. - porzucił opcje do rozważenia. - Odzyskanie swojego nie powinno być ciężkie, z wyjątkiem wyrzucenia obecnego właściciela. -powiedział myśląc o tych wyjściach. - Co do stworzenia własnego, to nie wiem jak wyhodować nowe ciało, chociaż to nie oznacza, że się nie da. Może jakieś mechaniczne lub reanimacja umarłego ciała.- w sumie to takie świadome zombie, tylko jak zapewniać energię ciału. Przystanął na moment. Krew... czyli zrobić z Sylvana wampira. Uśmiechnął się do siebie. Gdyby to się udało miałby ubaw tysiąclecia.
- Też nie myślałem, że zginiesz inaczej niż kiedyś irytując mnie za bardzo. - powiedział i zaśmiał się cicho wznawiając poruszanie się do przodu.
-Ja? - zdziwiony pytaniem uniósł brwi.- Ja po prostu cały czas żyję. - odpowiedział. - Z perspektywy czasu dla mnie przejście z człowieka w wampira jest przedłużeniem istnienia. Chociaż jestem inny niż kiedyś to sprawiły to moje przeżycia i sytuacje, a nie sam fakt przemiany. Co do efektów przemiany, krew, słońce itd. Jest to tylko cena za dalszą możliwość przeżywania nowych doznań. Oczywiście są one dobre i złe, ale tak długo jak się żyje zawsze się spotka coś dobrego na drodze. - pomyślał nad jakimś podsumowaniem - Razem z krwią wysysam życie, bo jestem głodny życia.- takim stwierdzeniem skończył swój filozoficzny monolog.

[Dariusz Wyrm]

-Wiesz to chyba wybiorę opętanie jakiegoś wilkora czy coś- Perspektywa bycia trupem czy coś. Nie to nie dla niego. Nie w tej perspektywie.
-Obecny posiadacz mojego ciała jest za mony dla mnie- Nie ukrywał, że nie da po prostu rady odzyskać od tak swego ciała.
-Ciekawe- Wysłuchał wampira. Jakoś nie zastanawiał się nad takimi rzeczami. Były dla Sylvana zawsze dziwne i nietypowe. On jako wilkołaka czerpał z życia ile się da ale wiedząc, ze na końcu jego drogi czeka go śmierć. Jakoś tak i tyle.
-Irytowałem cię? Czym- Wyszczerzył swe ząbki

[Aldur Abdelghan]

- Dobre i to na początek. - pomysł opętania jakiegoś wilka zapowiadał największe prawdopodobieństwo sukcesu.
- To nie dobrze. - skrzywił się. Jeśli nowy posiadacz ciała Sylvana był dla niego za silny, to znaczyło potencjalnie trudnego przeciwnika. Nie to żeby nie lubił wyzwań, ale po co sobie utrudniać życie?
- Szczerzeniem kłów. - powiedział z przekąsem. Chociaż w sumie to była prawda. Sylvan często szczerzył na niego kły raz by się śmiejąc się innym razem, by go pozbawić żywota.

[Dariusz Wyrm]

- Myślę, że jakoś jak wyczuje coś takiego to polce spróbować opętać, może nawet pomożesz mi w tym- Wyszczerzył się ponownie. Skoro to irytowało wampira to trzeba wykorzystywać to.
-ciekawe- Szedłem obok wampira ze spokojem- Ja muszę przyznać, że lubiłem się z tobą bić- Mówiąc to szedł i parzył przed siebie- Jesteś jedynym wampirem, który wywoływał u mnie strach i respekt- Aldur potrafił dokopać Sylvanowi i bez sięgania do tanich sztuczek jak niektórzy.

[Aldur Abdelghan]

- Dziękuję. - odpowiedział usłyszawszy taki opis swojej osoby.
- Skoro jesteś w nastroju to powrotu między istoty cielesne to spróbujmy czy szczęście będzie po naszej stronie i czy uda nam się spotkać jakiegoś wilczego pobratymca w okolicy. - mając jakiś cel Aldur przeszedł ponownie w tryb łowny. Starał się wyczuć zwierzęta w okolicy. Jeśli trafi na jakieś psowate to dobrze, jeśli na coś innego... cóż obiad powinien się składać z dwóch dań.

[Dariusz Wyrm]

Miło, że i wampir wspomoże Sylvana w poszukaniu czegoś co może dać mu jakaś materialną formę. Sam nie miał zmysłu węchu ale mógł wyczuć życie tak znalazł wampira. No chyba, ze coś nie tak z tym zmysłem duchowym.

[Los]

Wiatr kołysał koronami drzew cicho śpiewając, promienie słońca gdzieniegdzie przedostawały się robią delikatne snopy światła. Z jednej strony do uszu podróżników dobiegały jakieś szmery zaś z drugiej rozległ się przeraźliwy ryk. Był tak potężny, że ziemia pod nogami wampira zatrzęsła się a drżenie mógł odczuć w każdym kawałku swojego martwego ciała. Drzewa umilkły, wiatr ustał a słońce przedzierające się gdzieniegdzie znikło. W powietrzu można było wyczuć proch i dym.
Nagle zza zarośli wyskoczyła ciężarna wilczyca uciekająca w popłochu, minęła podróżnych oddalając się pośpiesznie.