Ruiny

[Silvia Sanguine]

- Ciesze się, naprawdę. - Odpowiedziała mu uśmiechem, po czym zaczęła się zbierać do wstania.
- Już lepiej, nieco mocy kosztował mnie zabieg, teraz tylko trzeba czekać, aż się wybudzi. - Spojrzenie Sil powędrowało ku Liadonowi, chyba naprawdę przesadziła z dawką.
- Musze się teraz zająć wyprawieniem niewolników, a potem do ciebie wrócę. - Rzekł wstając i przenosząc spojrzenie na łasicę.
- Reno pozwól za mną. - Powiedziała i skierowała się do wyjścia z domostwa.

[Dariusz Wyrm]

-Mam nadzieję, że wrócisz szybko d siebie- rzekłem jedynie i spojrzałem za nią. Cóż, ma swoje sprawy. Ja sam zapatrzyłem się na widoki jakie mogłem ujrzeć z tego ponurego miejsca. Nic nie mówiłem, bo po co i do kogo niby? Trochę rozmyślałem.

[Reno Coulter]

Słysząc Silvię wyszedłem z torby i przemieniłem się. Zarzuciłem swoją torbę i ruszyłem za nią. Nie wiedziałem czego wampirzyca może chcieć. Nie odczuwałem jednak zagrożenia czy jakiegoś niepokoju.

[Silvia Sanguine]

Kiedy byli już na zewnątrz z dala od uszu i oczu innych Silvia chwile spoglądała na Reno po czym odezwała się.
- Masz pewnie swoje sprawy do załatwienia, więc cię dłużej trzymać nie będę. Wiesz, że jesteś moim niewolnikiem tylko w oczach wilkołaków. Dalej na południu masz innych panów bo masz obrożę, to też wiesz, że musisz się z nią uporać. Jeśli jeszcze tego nie planowałeś to wracaj do Cross, tam czeka cię niewolnictwo, ale może i wybawienie od tego. Tylko raczej stroń od mundurowych. Gdybyś potrzebował się ze mną skontaktować lub jakiejś pomocy w Cross, skontaktuj się z moim znajomym, Garret Wine, uczy na Akademii. Ach i zabierz ze sobą do Cross Ketsueki. Na miejscu możecie się rozstać, ale to jej przekaż dopiero w mieście, do miasta macie dotrzeć razem.

[Reno Coulter]

Zszedłem z nią a dół. Tutaj wysłuchałem tego co miała mi do powiedzenia. Trochę nie tym wszystkim zaskoczyła.
-Nad pozbyciem się myślę ciężko jednak jest się jakoś konkretniej bez wglądu w to co się robi, a na ślepo nie mam zamiaru grzebać- Wolałem mieć głowę na swoim miejscu. Jako tako miałem to obadane ale nie do końca jeszcze.
-Mam ją niańczyć aż do miasta? No dobra- To będzie bardzo cicha wędrówka-Coś jeszcze?

[Kimi]

Gdy skończyła leczyć, oderwała nos od opatrunku Liadona. Popatrzyła ostatni raz na jego śpiące lico, odepchnęła się przednimi łapami od posłania i legła na podłodze przy kominku. Odczuwała trochę zmęczenie ale nie mogła sobie pozwolić na sen. Ogrzewała swoje ciało i obserwowała wszystkich co jakiś czas spoglądając na nieprzytomnego. Swoje zrobiła, pytanie tylko czy organizm przyjmie obce ciało bez komplikacji.

[Silvia Sanguine]

- To wszystko, tylko ją trochę poniańcz. - Silvia uśmiechnęła się na to sformułowanie.
- Zabierzcie ze sobą prowiant ze stołu, czeka was długa droga. - Silvia spoglądała na Reno, a potem nachyliła się i dała mu szybkiego całusa w policzek, to był bardzo chłodny, ale przyjacielski pocałunek.
- Wróćmy do środka. - Kobieta ruszyła przodem i już wewnątrz stanęła obok Ketsueki, po czym zwróciła się do niej tymi oto słowami:
- Wyruszasz wraz z Reno do Cross City. Masz się go słuchać, weź na drogę prowiant. Postaraj się nie wpakować was obojgu w kłopoty.

[Reno Coulter]

-Dobra mamy już ruszać?- Zapytałem dla pewności. Prowiant nie będzie problemem weźmie się go ile trzeba. Najwyżej po drodze coś się złapie lub coś. Jej całus całkiem mnie zaskoczyła. Nie narzekałem, kobieta była dość atrakcyjna ale wolałbym aby o tym jej mąż się nie dowiedział. Szedłem za nią na górę. Miałem dzięki temu niezłe widoki ale wolałem moje myśli zachować dla siebie. Na górze zabrałem się za prowiant. Słyszałem jak oficjalnie Silvia mówi do dziewczyny, cóż.
-Też coś an drogę weź- W końcu nie będę wszystkiego sam dźwigał. Nie maiłem torby aż tak dużej. Zamontowałem sobie na rękę swojego karwasza.

[Ketsueki Ōkami]

Skłoniłam się kobiecie kiedy do mnie podeszła, zdziwiłam się jej słowami ale posłusznie kiwnęłam głową.
- Tak jest Pani. - To było już trochę jak odruch i próbowałam to powiedzieć raczej średnio świadomie. Tym bardziej zdziwiłam się gdy usłyszałam własny głos, cichy niepewny i jakby zachrypnięty, ale mówiłam.
Kiedy odeszła i Reno kazał mi spakować prowiant, szybko zabrałam swój plecak i podeszłam do stołu. Zapakowałam tyle ile się zmieściło i kiwnęłam mu głową na znak, że gotowe.

[Silvia Sanguine]

- Tak, ruszajcie. - Silvia rzekła do obojga, po czym już się nimi dłużej nie zajmo...
- Ach! Zapomniałabym. - Sil zawróciła na chwilę do Ketsu i bez zbędnych pytań szybko wbiła maleńką igłę w jej szyję. Pobrała kilka kropelek do małej strzykawki i oddaliła się bez słowa. Wszystko trwało może kilka sekund.
Wampirzyca stanęła nad nadal śpiącym Liadonem. Wpatrywała się w pełnym skupieniu w jego ramię. Badała jak tam żyły i jak krew krąży, czy ciśnienie jest odpowiednie. Wyglądało, że wszystko jest w porządku. Zastanawiała się czy użyć jakiś zdecydowanych kroków w celu wybudzenia pacjenta.