Martwa rzeka

[Ava Hasghard]

Ket nie miała problemu z towarzystwem Avy. Obóz rozbili nie daleko, dlatego też szybko dotarli do rzeki. Idąc śladami koleżanki, Ava zdjęła ubrania i położyła obok ciuchów Ket. Widząc stopniowe zanurzanie się się białowłosej, zmarszczyła nos domyślając się, że woda musi być nieprzyjemnie chłodna. Wciąż stała na brzegu, gdy Ket zanurkowała i wynurzyła się kawałek dalej. No cóż...lepsza taka kąpiel niż żadna. Nie tracąc czasu Ava rzuciła się do wody całym ciałem. Miała wrażenie, że zaraz dostanie szoku termicznego, gdy jej ciało zetknęło się z lodowatą wodą. Wytrzymała jednak i po chwili zaczęła się przyzwyczajać. Nie zamierzała jednak spędzać czasu w rzece dłużej niż to było konieczne. Zaczęła obmywać się z brudu i kurzu, chcąc szybko wyjść na brzeg.

[Ketsueki Ōkami]

Ket widziała co zrobiła dziewczyna i z niedowierzania złapała się za głowę. To nie był środek lata, co też ona wyprawia? Podpłynęła bliżej, ale widząc, że wszystko w porządku zajęła się obmywaniem z krwi. Ava będzie miała nauczkę na przyszłość, a przecież nie była jej dzieckiem, żeby tak nad nią dmuchać.
Z początku krew miejscami ciężko schodziła, ale po odpowiednim namoczeniu Ket mogła w końcu domyć się do końca.
Popływała jeszcze trochę i wyszła na brzeg. Nie mieli ze sobą ręczników, więc po prostu ubrała juban na mokre ciało i zaczekała na Avę. Wysuszą się przy ognisku.

[Ava Hasghard]

Ket wyszła na brzeg. Widząc to Ava zanurzyła się cala po raz ostatni i dołączyła do niej. Po wyjściu z wody miała wrażenie, że jest o wiele chłodniej niż w rzece. Szybko się ubrała, ale to wcale nie pomogło. Ubrania były wilgotne od jej ciała, a z włosów kapały jej krople wody na szyję.
- Zamm...arrzam - Ava szczękała zębami. Szybkim krokiem ruszyła w stronę obozowiska chcąc jak najszybciej ogrzać się przy ognisku. Ta kąpiel zdecydowanie nie należała do najprzyjemniejszych.

[Los]

Po wyjściu z wody i przejściu paru kroków przez zarośla dziewczyny mogły doznać wrażenia lekkiego szczypania w okolicy łydek i kostek. Jeśli przyjrzą się swoim nogom uważnie to zauważą na nich pełno małych i obślizgłych pijawek, które przyssały się do ich ciała w wiadomym celu. Gdzieś nad dziewczynami rozległ się trzepot skrzydeł, który potem ucichł, a w oddali rozległ się ryk. Nocne zwierzęta budziły się do życia.

[Ketsueki Ōkami]

Spojrzała na swoje nogi, które dziwnie szczypały i uniosła brew. Z jej informacji w tej rzece nic nie żyje, a to to niby co? Choć do wampira nawet podobne, to może to pominęli. Westchnęła i spojrzała na Avę, spodziewała się, że dziewczyna, zacz je panikować. Sama Ket, była w sumie zła na ich nieostrożność, ale wystarczy chwilę posiedzieć i je powyrywać.
Uniosła głowę słysząc ryk. Chyba lepiej zająć się tyn przy ognisku.

[Ava Hasghard]

Dziewczyny zmierzały do obozowiska. Z każdym krokiem Ava odczuwała nieprzyjemne pieczenie w okolicach łydek. Zatrzymała się i spojrzała na swoje nogi. O dziwo to samo zrobiła Ket. Ava przyjrzała się uważnie i zauważyła pijawki przyssane do skóry. Wzdrygnęła się z obrzydzenia. Z jej gardła wydobył się cichy pisk.
- Ket zabierz to...zabierz - zmiennokształtna próbowała zrzucić stworzenia, ale ciężko było je oderwać. Już miała usiąść i zająć się odrywaniem paskud, gdy gdzieś w głębi lasu rozległ się ryk. Widząc minę Ket przestała panikować i skierowała się w stronę obozu chcąc jak najszybciej tam dotrzeć. Przez resztę drogi nuciła piosenki i próbowała oderwać swoje myśli od niechcianych towrzyszy.

[Ketsueki Ōkami]

- One cię nie zabiją. Zaraz to usuniemy. - Szła spokojnie, choć uczucie przyssanych pasożytów nie było przyjemne. Było ich na tyle dużo, ze nie mogły pozwolić im się najeść. Przy dwóch, trzech by może nawet odpuściła, ale przy takiej ilości utrata krwi mogła być niebezpieczna.
- Zgaduję, że nie masz alkoholu? Bo o sól to już nawet nie pytam. - Takie metody znała, oczywiście prócz wyrwania ich po prostu z ciała. Ta metoda działała, o ile nie było się zbyt brutalnym. Nie chciałaby powyrywać im tych mini ząbków i zostawić sobie je pod skórą.
Po krótkim marszu dotarły na miejsce obozowiska. Ket od razu skierowała się do ognia, będzie jej ciepło, wyschnie, no i będzie te cudeńka lepiej widzieć.

[Ava Hasghard]

Ava pokręciła przecząco głową na pytanie Ket. Nic nie mogły na razie zrobić z pijawkami. W końcu doszły do obozowiska, gdzie mogły pozbyć się paskudnego problemu. Ava usiadła obok Ket.
- Mam je tak po prostu wyrwać? - zapytała, a jej głosie słychać było nadzieję że jest inna metoda na pozbycie się pijawek.

[Ketsueki Ōkami]

Usiadła wygodnie i przyjrzała się swoim nogom, na początku chciała oszacować ile tych stworzonek jest. Były niewielkie, więc nie najadły się za dużo, to była dobra wiadomość, mniejsza szansa, że ugryzły coś zarażonego... czymś.
- Możesz je przypalić, ale nie wiem czy to działa. - Może wtedy puszczą, jednak to był w sumie taki pomysł z głowy. To z alkoholem czy solą znała z książek, od kogoś. Nie wiedziała tak naprawdę jak zareagują na taki bodziec.
- A może, któryś z was zna lepszą metodę? - Generalnie Wadera nie widziała problemu w usunięciu ich siłowo, Ava jednak najwidoczniej miała obawy.

[Ava Hasghard]

Ava spojrzała na nogi swoje i Ket. Wyglądały okropnie i pewnie wcale nie będą lepiej się prezentować, gdy oderwą pijawki. No, niestety chyba nie miały innego wyjścia.
- To co? Chyba musimy je wyrwać - rozżalona spojrzała na stworzonka. Najwyżej zaleczy rany, które pojawią się po wyrwaniu pijwek. Złapała jedno stworzonko i z całej siły pociągnęła. Zabolało, ale nie tak bardzo jak się spodziewała. Wrzuciła robala do płonącego ogniska i spojrzała na miejsce, gdzie jescze przed chwilą bym przyczepiony. Skóra była tam sino-czerwona i w ranie zaczynała zbierać się krew. Nie zwlekając zaczęła pozbywać się reszty.